தலைகீழ் விகிதங்கள் - 4

தலைகீழ் விகிதங்கள் - 4

தரமான நிறுவனங்களுக்கு விளம்பரங்கள் தேவையில்லை. எங்காவது கூகுள் நிறுவன விளம்பரங்களைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா? சிறந்த கதை தன்னைத் தானே எழுதிக் கொள்ளும், தரமான பங்கு தன்னைத்தானே வாங்கிக் கொள்ளும் என்பது மாதிரி தரமான நிறுவனங்களுக்கும் விளம்பரங்கள் தேவையில்லை. ஆனால் எல்லா நிறுவனங்களுக்கும் விளம்பரங்களே தேவையில்லை என்று சொல்லி விடவும் முடியாது. சரி, விளம்பரங்களை எப்படி மலிவாக அதே சமயம் பயனாளர்களைச் சரியான முறையில் சென்று சேரும் படி கொடுப்பது? இந்த வகையில் கூகுள் நிறுவனம் ஓரளவு உதவிகரமாக இருக்கிறது. விளம்பரங்களை எப்படிக் கொடுக்கக்கூடாது மற்றும் எப்படிக் கொடுக்க வேண்டும் என்று இந்தப் பதிவில் பார்க்கலாம்.

Greg McLemore என்பவர் pets.com என்கிற வளர்ப்புப் பிராணிகளுக்குத் தேவையான உணவு உள்ளிட்ட அனைத்துப் பொருட்களையும் நிகழ்நிலையில் (online) விற்பனை செய்வதான நிறுவனம் ஒன்றைத் தொடங்குகிறார். 1998ல் அமெரிக்க வளர்ப்புப் பிராணிகள் (pet) துறையின் சந்தை மதிப்பு யுஎஸ் டாலர் 23 பில்லியன். பிரச்னை என்னவென்றால் petsmart.com மற்றும் petstore.com என்று புற்றீசல் மாதிரி நிறைய நிறுவனங்கள் இதே பாணியில் தொடங்கப்பட்டன. மேலும் அடிப்படையில் இது ஒரு பொருள் சார்ந்த (commodity) வர்த்தகம் மட்டுமே. மேலும் இந்த வர்த்தகத்தில் இலாப வரம்பு (margin) ரொம்பவும் குறைவு. நிறுவனம் சந்தையைப் பிடிக்கிறேன் பேர்வழி என்று பொருட்களை 50 சதவீத தள்ளுபடி விலையில் விற்கிறது. மேலும் இலவச விநியோக செலவுகள் வேறு. நிறுவனம் பொருட்களை எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு விற்கிறதோ அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு நஷ்டமடையும். போதாக்குறைக்கு brand value உருவாக்கத்திற்காக super bowl commercial ல் ( தொலைக்காட்சி) விளம்பரம் செய்கிறது. விளம்பரச்செலவு 1.2 மில்லியன் யுஎஸ் டாலர்கள். இவ்வளவு செலவு செய்தும் நிறுவனத்தைக் கரை சேர்க்க இயலவில்லை. பொதுவாக  நிறுவனம் ஒன்று வளர்ந்து ஒரு குறிப்பிட்ட அளவை எட்டிய பின்னர் IPO வெளி வருவது தான் நடைமுறை. டாட் காம் குமிழியின் போது இது அப்படியே தலைகீழாகி விட்டது. IPO வெளியீட்டிற்காகவே நிறுவனங்கள் தொடங்கப்பட்டன.

இன்னொரு உண்மைச் சம்பவத்தைப் பார்க்கலாம். ஒரு சிறுவனுக்குப் பனிரெண்டு வயது. அவனுடைய சகோதரிக்குப் பதினான்கு வயது. இருவரையும் டிஸ்னிலேண்ட் கேளிக்கைப் பூங்காவைத் தனியாகச் சுற்றிப் பார்க்க அவர்களின் பெற்றோர் அனுமதிக்கின்றனர். அந்தக் காலத்தில் அலைபேசி எல்லாம் கிடையாது. சுற்றிப் பார்த்து விட்டு ஒன்றரை மணி நேரத்தில் திரும்பி விடவேண்டும் என்பது தான் அவர்களுக்கு இடையிலான ஒப்பந்தம். குழந்தைகள் இருவருக்கும் மிக்க மகிழ்ச்சி. இருக்காதா பின்னே? அந்தச் சின்ன வயதிலேயே பெற்றோர்கள் அவர்களுக்குக் கொடுத்த சுதந்திரத்தை எண்ணி குதூகலம் கொண்டவர்களாக அவர்கள் அந்தப் பூங்காவை வலம் வருகின்றனர். பெற்றோர்கள் அவர்களுக்குச் செலவுக்குக் கொடுத்த சிறு தொகையின் சிறு தொகையில் பெற்றோர்களுக்கு ஏதேனும் பரிசுப் பொருளை வாங்கத் தீர்மானிக்கின்றனர். பீங்கானால் செய்யப்பட்ட மிளகு மற்றும் உப்புத்தூள் கலக்கி ஒன்று அவர்களின் கவனத்தைக் கவர்கிறது. பத்து டாலர் என்ற விலையில் அவர்கள் அதனை வாங்குகின்றனர்.

துரதிர்ஷ்டவசமாக அவர்கள் வரும் வழியில் அந்தப் பீங்கான் குலுக்கி கை தவறிக் கீழே விழுந்து உடைந்து விடுகிறது. அவர்கள் இருவரும் அழத் தொடங்குகின்றனர். அவர்களிடமிருந்து சற்றுத் தள்ளி நின்று கொண்டிருந்த வயதான ஒரு பெண்மணி நடந்ததைப் பார்த்து விட்டு அவர்களிடம் வருகிறார். 'இதை அந்தக் கடைக்குத் திருப்பி எடுத்துச் செல்லுங்கள். அவர்கள் உங்களுக்குப் புதிதாக ஒன்றைக் கொடுப்பார்கள்' 'ஆனால், இது என் தவறல்லவா?' 'முயற்சி பண்ணிப் பாருங்களேன்' அவர்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தும் விதமாக புதிதாக ஒரு கலக்கி ஒன்றைக் கடைக்காரர் வழங்குகிறார். சரியாகக் கட்டிக் கொடுக்காதது தங்கள் தவறு தான் என்று சொல்லி அது மீண்டும் விழா வண்ணம் இறுக்கமாகக் கட்டிக் கொடுக்கிறார். நடந்ததைக் கேள்விப்பட்ட அவர்களின் பெற்றோர் டிஸ்னிலேண்டை இன்னும் அதிகமாகப் பாராட்டத் துவங்கினர். அவர்களின் தன்னார்வப் பணியின் ஒரு அங்கமாக எண்ணற்ற சின்னஞ்சிறு குழந்தைகளை டிஸ்னிலேண்டிற்கு அழைத்துச் செல்வதை அவர்களின் கடமையாகவே கருதத் துவங்கினர். இவ்வாறு அவர்கள் டிஸ்னியில் செலவிட்ட தொகை ஒரு இலட்சம் டாலர்களைத் தாண்டும். வெறும் பத்து டாலர் மதிப்புடைய ஒரு பொருள் ஒரு இலட்சம் டாலர்களை சம்பாதித்துக் கொடுத்திருக்கிறது. 

இந்தக்கதை இதனுடன் முற்றுப் பெறவில்லை. டிஸ்னி நிறுவனம் குறித்த இந்த  உண்மைக் கதையைப் படிக்கும் ஒவ்வொருவரும் இதனை இன்னும் எத்தனை பேரிடம் பகிர்ந்து கொள்வார்கள் என்று சற்றே எண்ணிப்பாருங்கள். நற்செயல் ஒன்றின் கூட்டுப் பெருக்கம் என்பது இது தான்.

என்னுடைய நண்பர் ஒருவரின் டிஸ்னி அனுபவம் ஒன்றையும் உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ள விழைகிறேன். சிலிர்ப்பூட்டும் ரங்கராட்டினம் ஒன்றில் பயணித்து விட்டு அதைக் குறித்துத் தன் கணவரிடம் வியந்து கொண்டிருக்கையில் 'Do you want another ride?' என்று மறுபடியும் கட்டணம் ஏதுமின்றி அந்த ராட்டினத்தில் ஏற்றி விட்ட பாதுகாவலர் ஒருவரின் நற்குணத்தைச் சொல்லிச் சொல்லி மாய்ந்து கொண்டிருப்பார்.

இதில் முக்கியமாக நாம் கவனிக்க வேண்டியது டிஸ்னி, விளம்பரத்திற்காக இவ்வாறு செய்யவில்லை. அவர்களைப் பொறுத்தவரை வாடிக்கையாளர் திருப்தி என்பது மட்டுமே முக்கியம். துணை விளைபொருளாக அது விளம்பரமாகவும் உதவுகிறது. 

Pets.com காற்றில் பறக்க விட்ட 12 இலட்சம் டாலர்களையும் டிஸ்னி நிறுவனத்தின் 10 டாலரையும் ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள். 12 இலட்சம் டாலர்கள் காற்றோடு கரைந்து விட்டது. 10 டாலர்கள் இலட்சங்களில் இன்னமும் சம்பாதித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

நாம் பொதுவாக ஒரு நிறுவனப் பங்கை வாங்கியவுடன் அதன் விலை விர்ர்ரென்று உயர வேண்டும் என்று தானே விரும்புகிறோம்? என்ன தான் மதிப்பு முதலீடு, நீண்ட கால நோக்கு என்று கூறிக் கொண்டாலும் ஒவ்வொரு முதலீட்டாளரின் இரகசிய ஆசையும் அது தானே? நம்முடைய காலத்திற்குப் பின்னர் தான் நாம் வாங்கிய பங்கின் விலை பன்மடங்காகும் என்பதை நாம் எப்படி எடுத்துக் கொள்வோம்? ஆனால் வால்ட் டிஸ்னியின் மறைவிற்குப் பின்னர் தான் டிஸ்னிலேண்ட் கட்டப்பட்டது. வேறு மாதிரி சொல்வதானால் டிஸ்னியின் மனக்கோட்டை தான் டிஸ்னிலேண்ட் ஆக உருவெடுத்திருக்கிறது. அந்த வகையில் வால்ட் டிஸ்னியை ஒரு உண்மையான நீண்ட கால முதலீட்டாளர் என்று அழைக்கலாம்.

டிஸ்னி நிறுவனம் குறித்த ஒரு பொன்மொழியுடன் இந்தப் பதிவை முடித்தால் பொருத்தமாக இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது. 

Disneyland will never be completed as long as imagination left in the world.

இந்த உலகில் கற்பனை என்பது இருக்கும் வரை டிஸ்னிலேண்டிற்கு முடிவு என்பதே இல்லை.

குறிப்புதவிய நூல்கள்:

1. Brand Failures by Matt Haig

2. The Last Lecture by Randy Pausch